Deze gedachte en denkwijze worden bepaald door onze ervaringen uit het verleden, opvoeding, omgeving, nature versus nurture en de hechting die je hebt gehad met jou gezin, “De kern van al je geestactiviteit bestaat uit bepaalde zich herhalende en aanhoudende gedachten, emoties en reactieve patronen waarmee je jezelf het sterkste identificeert. Deze entiteit is het Ego zelf.”
Dat Ego zit vol met allerlei gedachten en emoties waarmee we onszelf identificeren. Daardoor spelen we allerlei rollen in verschillende situaties zonder ons daar bewust van te zijn. We identificeren ons ‘collectief’ met bijvoorbeeld nationaliteit, religie, ras, sociale klasse of politieke voorkeur.“Het Ego bevat ook persoonlijke identificaties. Niet alleen met bezittingen, maar ook met meningen, uiterlijk, langdurige boosheid, ideeën over jezelf dat je niet goed genoeg bent, of je wel succesvol bent, of dat je een mislukking bent.”
“Inhoudelijk varieert het Ego van persoon tot persoon, maar ze werken allemaal op dezelfde manier. Met andere woorden: Ego’s verschillen alleen aan de buitenkant. Diep van binnen zijn ze allemaal identiek. Op welke manier zijn ze hetzelfde? Ze leven van identificering en afscheiding. Wanneer je leeft met de door je geest bedachte Zelf, bestaande uit gedachten en emoties, dan is dat je Ego. Ego is de basis van jouw onzekerheid, want gedachten en emoties zijn van nature kortdurend en vluchtig. Elk Ego worstelt voortdurend om te kunnen overleven, probeert zichzelf te beschermen en te vergroten. Om de ‘Ik-gedachte’ hoog te houden heeft het de tegenovergestelde gedachte ‘de ander’ nodig. En de meest tegenovergestelde ‘ander’ is de ‘vijandige ander’. In dit onbewuste egoïstische patroon schuilt de dwangmatige gewoonte om vooral de fouten bij anderen te zien en daarover te klagen. Jezus verwees ernaar toen hij zei: “Waarom kijk je naar de splinter in het oog van je broeder of zuster, terwijl je de balk in je eigen oog niet opmerkt?
We noemen dit ook wel je engel versus je duiveltje, je ego is erop gericht jou in je eigen comfortzone te houden want dit bied comfort en dus veiligheid. We kennen allemaal wel de keren dat je s’avonds erg gemotiveerd je sportkleding al klaargelegd had me de overtuigende gedachte de volgende ochtend de dag sportief te starten. Niks staat je meer in de weg tot de wekker gaat en de stem in je hoofd aangaat en dingen zegt als ‘Morgen kan je ook sporten’ ‘Je doet al zoveel’ ‘Joh, je moet jezelf nemen zoals je bent’ ‘Rust is ook belangrijk!’ etc etc etc
Zo kan ik nog wel even doorgaan, de vraag is of je hieraan toegeeft als je dezelfde acties blijft uitvoeren kan je natuurlijk niet verwachten een andere uitkomst te krijgen. Waarom is die stem zo sterk en houden we onszelf zo klein. Waarom kan je deze stem niet gewoon uitzetten en jezelf hierover heen zetten. Waarom is een energieverdeling over de dag zo moeilijk en waarom pieker je zo makkelijk en praat je zo slecht tegen jezelf? Zou je ook zo tegen je beste vriend(in)/partner of kind praten? Met 99% zekerheid zeg ik dat je dat niet zou doen! Waarom dan wel tegen jezelf? Ben jij klaar om je ego te laten krimpen, jezelf niet langer te dwarsbomen, piekeren te parkeren en je energieverdeling te herstellen?